مریم و آرمان

استفاده از پستانک در نوزادان پسر موجب اختلال در تکامل عاطفی آنها می شود، زیرا با استفاده از این وسیله آنها نمی توانند احساسات خود را از طریق حرکات صورت بیان کنند.
در گذشته آکادمی متخصصان کودک امریکا و سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه کرده بودند که میزان استفاده از پستانک در کودکان کنترل شود. زیرا در تحقیقات آنها مشخص شده بود که قطع مصرف پستانک موجب بهبود فرآیند غذا خوردن در کودکان می شود.
همچنین استفاده ازاین وسیله موجب بروز اختلالات دندانی در کودکان می گردد. در مطالعه دیگری که در سال 2008 انجام گرفت نیز مشخص شد بین استفاده از پستانک و عفونت های گوش ارتباط وجود دارد.
متخصصان معتقدند که افراد در هرسنی، اعمال دیگران از جمله نحوه بیان احساسات ازطریق صورت و بدن را از دیگران تقلید می کنند و این عمل یک ابزار مهم برای یادگیری بیان احساسات در کودکان است.
ما با کودکان صحبت می کنیم، اما در ابتدای کودکی و دوران نوزادی آنها معنی لغات را در ک نمی کنند، بنابراین ارتباط ما با نوزاد تنها از طریق لحن صدا و حرکات صورت است. وقتی پستانک در دهان کودک است او قادر نیست که اعمال و حرکات اطرافیان را تقلید کند، بنابراین نحوه بیان احساسات را یاد نمی گیرد.
بررسی ها نشان داد که پسران 6 و 7 ساله که در دوران نوزادی به طور منظم از پستانک استفاده کرده بودند، در تقلید از بیان احساسات دیگران مشکل داشتند.
در یک مطالعه دیگر گروهی از دانشجویان مورد آزمون هوش عاطفی قرار گرفتند. در زمینه توانایی ارزیابی خلق و خوی دیگران، پایین ترین امتیاز مربوط به مردانی بود که در کودکی از پستانک استفاده کرده بودند. این نتایج درمورد دختران مشاهده نشد زیرا بر اساس نظر متخصصان در دختران، روند تکاملی به ویژه در مورد عواطف زودتر صورت می گیرد و دیگر اینکه پسران در این زمینه آسیب پذیرترند.
از آنجایی که در اغلب فرهنگ ها این طور انتظار می رود که دختران باید احساسات خود را بروز دهند، والدین از طرق مختلف رشد و تکامل عاطفی دختران را تحریک می کنند اما پسران به دلیل اینکه اجباری برای بیان احساسات ندارند، این عمل را یاد نمی گیرند.
نتایج تحقیقات حاکی از این است که استفاده از پستانک در شب برای نوزادان پسر بلامانع است زیرا شب، زمان مشاهده و یادگیری حرکات صورت دیگران نیست.
مشابه این تحقیق در افراد بزرگسالی انجام شد که از تزریق بوتاکس استفاده کرده بودند. این ماده عضلات صورت را بی حرکت می کند و این افراد در بیان احساسات خود از طریق حرکات صورت با مشکل مواجه می شوند.

روانشناسان معتقدند تهدید، بچه‌ها را لجبازتر می‌کند. لجبازی در کودکان معمولاً از سن یک سالگی آغاز می‌شود و حتی می‌تواند با رفتارهای نادرست اطرافیان در کودک نهادینه شود. کودکان برای پیدا کردن خود و جایگاهشان و گاهی به دلیل اینکه می‌خواهند خودشان را به اطرافیان ثابت کنند لجبازی می‌کنند و یکی از اساسی‌ترین مشکلات این است که والدین در این شرایط خودشان هم داخل بازی لجبازی کودکان می‌شوند و آنها هم به نوعی به لجبازی با آنها می‌پردازند.

بهترین اقدام والدین در این لحظه می‌تواند این باشد که دلگیر نشوند و سعی کنند به صورت امری و دستوری با کودک صحبت نکنند بلکه با او همدلی کرده و کمک کنند تا قدرت تصمیم گیری در کودک تقویت شود.

همچنین والدین باید سعی کنند مطالب را به صورت انتخابی برای کودک بیان کنند. به طور مثال به او می‌گویند « الان می‌خواهی غذا بخوری؟ » و نباید مستقیماً به او امر کنیم « بیا غذا بخور » بلکه او را در جایگاه یک تصمیم گیری قرار دهند و با این روش کودک نسبت به مسائلی اجتناب کرده و نسبت به آن لجبازی می‌کند، این در حالی است که بعد از استفاده این روش می‌توان اظهار تمایل به آن کار را در کودک مشاهده کرد.

بدترین کار در تشدید لجبازی کودک، تهدید کردن او است. باید بتدریج او را نسبت به کاری که باید انجام دهد آماده کنید و قواعدتان را خیلی روشن و قابل درک بیان کنید.

منبع:سلامت نیوز

بزرگترین تمنای ما از خدا میتواند کوچکترین معجزه اش باشد  خدا را به بزرگیش قسم دادم زندگیت را معجزه باران کند.

                        *    عید فطر بر شما مبارک *

در برخی موارد هیجانات و اضطراب های کودک باعث انجام عمل ناخن جویدن در کودک می شود و گاهی کودک این عمل را برای ابراز دلخوری ها و دلواپسی هایش انجام می دهد. الگوبرداری و یادگیری از اطرافیان از دیگر عوامل مستعد کننده این اختلال در کودکان هستند و برخورد اطرافیان با این نوع عادت در کودک، باعث کاهش اعتماد به نفس و در نهایت بروز عوارض عدیده در بزرگسالی می شود.بنابراین اولین گام برای بهبود این عادت در کودک، جستجوی زمان و مکانی است که این عمل اتفاق افتاده که باید اقدامات درمانی صورت پذیرد. به عنوان مثال، کودک به هنگام تماشای تلویزیون، رفتن به مدرسه، زمان امتحانات و یا حین تنش والدین به جویدن ناخن می پردازد.

آگاهی دادن به کودک دومین گامی ست که باید برای کاهش جویدن ناخن بردارید. باید تلاش کنید تا کودک را متوجه عمل زشتش کنید و سپس ناخن های سالم و زیبا را با ناخن جویده شده مقایسه و تعریف کنید تا کودک به این عمل خود پی برده و درصدد کاهش آن برآید.می توانید با قرار دادن آینه مقابل کودک هنگام ناخن جویدن به کودک بفهمانید که این عمل صحیحی نیست و همچنین وادار کردن کودک به نقاشی کشیدن، بازی با دیگر کودکان و قرار دادن وسیله مورد نظر کودک در دستانش هم از دیگر راه های کاهش ناخن جویدن در کودکان هستند.

1)می زارمت میرم. 2)نمیتونی شبیه . . . . .باشی؟

3)واسه من مهم نیستی 4)نمی فهمی چی میگم؟

5)دیگه دوستت ندارم 6)یا میرم یه نی نی دیگه میارم

7)بگو ببخشید