نیاز به داشتن اسباب بازی برای کودکان نیازی واقعی و غیر قابل انکار است. از آنجا که بیشتر زمان کودک با اسباب بازیهایش میگذرد، توجه به نوع اسباب بازی اهمیت می یابد. هر سنی اسباب بازی مخصوص به خود را دارد که این امر لازمه توجه والدین می باشد. در این چگونه به شما کمک میکنیم تا مشخصات اسباب بازی مناسب سن کودکتان را دریابید. ۱ یکی از نکات اساسی که در انتخاب اسباب بازی کودک وجود دارد این است که کودکان خردسال عادت دارند، همه چیز را به سوی دهان ببرند. بعضی از اسباب بازیها مانند اسباب بازیهای کوچک، دکمه، تیله و… ممکن است مجاری هوا را مسدود کنند و موجب خفگی شوند، به همین علت توصیه می‌شود تا سن ۳ سالگی اسباب بازی‌هایی در اختیار کودک قرار دهید که موجب خفگی او نشود. از طرف دیگر کودکان، مخصوصا بین ۶ تا ۱۸ ماهگی، به هر چیز گاز می‌زنند.اسباب‌بازی باید از جنسی باشد که در اثر گاز زدن نشکند. برای این سن کودکان اسباب بازیهای نرم و قابل شست‌وشو و نشکن مناسب‌تر است. توجه داشته باشید که قسمت‌های مختلف اسباب‌بازی خوب به هم متصل شده باشد؛ چون اگر زود از هم جدا شده یا بشکند؛ ممکن است قسمت‌های شکسته شده به کودک شما آسیب برساند. ۲ کیفیت و اندازه اسباب بازی نیز باید با سن و هیکل (قد و قواره) کودک متناسب باشد. دست و قد بچه به آن برسد. اسباب بازی به اندازه ای کوچک نباشد که کودک آن را به زحمت ببیند مثلاً سوراخ های دانه های رنگی آنقدر ریز نباشد یا طول دانه ها آنقدر زیاد نباشد که نتوانند نخ را از انتهای آن بیرون بکشند، یا سر نخ آنقدر شُل نباشد که به داخل سوراخ دانه تسبیح نرود. همچنین اسباب بازی آن اندازه بزرگ نباشد که قدش به آن نرسد مثلاً وقتی عروسکی برای دخترتان می خرید به اندازه ای باشد که او بتواند آن را روی پای خود دراز کرده و برای آن لالایی بگوید و یا به صورتی انعطاف پذیر باشد که بتواند به آن لباس بپوشاند و با آن بازی کند . ۳ اسباب بازی باید همواره مناسب سن، مطابق علایق و درخور توانایی های ذهنی و رشدی کودک باشد. نه آنقدر سخت و پیچیده باشد که کودک عاجز از بازی با آن شود و نه آنقدر ساده و آسان باشد که علاقه کودک را از بین برده و در او ایجاد خستگی نماید. همچنین به لحاظ فیزیکی به گونه ای ساخته شده باشد که به راحتی در دستان کودک قرار گرفته و با آن بازی کند به طوری که کودک آن را با کمال میل بپذیرد و در حین بازی از آن واقعا لذت ببرد. ۴ اسباب بازی خوب باید به واقعیت نزدیک باشد تا کودک از راه بازی با زندگی آشنا شود. مثلاً قیچی برای بریدن، سوزن برای دوختن، خمیر بازی برای شکل دادن اجسام واقعی و تخیلی و ورزیدگی دست و انگشتان، انواع مدادها و وسایل رنگ آمیزی برای شناخت رنگ ها، انواع پازل ها، لگوها و وسایل پیچ و مهره ای که به هماهنگی بین حرکات چشم و حرکات ظریف دست کمک کند. ۵ اسباب بازی ها باید مستحکم و آنقدر با دوام باشند که کودکان مدت طولانی با آنها کار کنند، از نظر ظاهر جذاب و زیبا باشند تا کودکان با اصول طراحی آشنا شوند، دارای تنوع و قابلیت تغییر داشته و در فعالیت های آموزشی گوناگون مورد استفاده قرار گیرند. ۶ اسباب بازی باید چنان باشد که ذهن کودک را برانگیزد و او را به سوی سازندگی، خلاقیت و نوآوری سوق دهد. اسباب بازی هایی که به طور کامل ساخته شده و کودک کار کمتری بر روی آنها انجام می دهد (اسباب بازی های کوکی)، قوای فکری کودک را بلااستفاده می گذارد و او را تبدیل به موجودی تماشاگر، منفعل و ناظر ساخته های دیگران می کند و کودک را که میل به کاوشگری و کنجکاوی دارد و سعی می کند اسباب بازی را قطعه قطعه کند تا میل درونی اش را ارضا کند، دلسرد می کند. در حالی که لگوها و قطعات ساختمان سازی که کودک با آن چیزهای مختلفی می تواند بسازد، گل رس، شن و خمیر بازی که با آنها دست به آفرینش، خلاقیت و نوآوری می زند، می تواند چیزهای گوناگونی بسازد، هر طور که دلش می خواهد به آنها شکل بدهد، خراب کند و دوباره بسازد، کودک را به سوی خلاقیت و نوآوری سوق می دهد. ۷ اسباب بازی باید وسیله ای باشد هماهنگ با ارزش ها و معیارهای جامعه ای که کودک در آن زندگی می کند. چنین وسیله ای سبب می شود که کودک از آغاز کودکی، ضمن نخستین تجربه های زندگی، بسیاری از ارزش های معمول در جامعه را بشناسد. بر طبق نظر روانشناسان کودک خود را با ویژگی های اسباب بازی ها همانندسازی کرده و از آنها الگو می گیرد. یک اسباب بازی مطلوب باید با دیگر وسایل و ارزش های موجود در آن جامعه تناسب داشته باشد. ۸ اگر اسباب بازی از سرب ساخته شده باشد، بسیار خطرناک است؛ زیرا سرب به علت نرمی زیاد به دست کودک مالیده می‌شود و به هنگام خوردن چیزی وارد بدن شده، باعث مسمومیت تدریجی در او می‌شود. این موضوع شامل اسباب‌بازی‌هایی که حاوی رنگ‌های دارای سرب هستند نیز صدق میکند. نکته دیگر اینکه نشریات و روزنامه‌ها هم سرب دارند اگر کودک آنها را بخورد همراه مرکب، سرب وارد بدن او می‌شود. 
چگونه اسباب بازی مناسب برای فرزندمان انتخاب کنیم؟
چگونه ضریب هوشی کودکمان را بالا ببریم؟
با وجود تاثیر عوامل ژنتیکى در تعیین سطح هوش بچه ها، تازه ترین تحقیقات علمى نشان مى دهند که به کارگیرى روش هاى معین مى تواند ضریب هوشى و سرعت یادگیرى کودکان را افزایش دهد. پس اگر دلتان مى خواهد کودکانى با هوش داشته باشید ۸ توصیه زیر را که در این چگونه آوردیم جدى بگیرید. ۱ به کودکتان موسیقى بیاموزید اگرچه شنیدن صداى طبلى که کودک مى نوازد، همیشه خوشایند و گوش نواز نیست اما به یاد داشته باشید، یادگیرى موسیقى یکى از راه هاى ارتقاى سطح هوشى کودکان است. براساس مطالعات محققان دانشگاه تورنتو، فراگرفتن موسیقى به صورت منظم، در افزایش ضریب هوشى و بهبود عملکرد کودکان در مدرسه موثر است و هر چه سال هاى بیشترى صرف این کار شود نتیجه بهترى حاصل خواهد شد. این بررسى نشان داده است که یادگیرى موسیقى در دوران کودکى، عامل تعیین کننده اى در بالا بردن سطح نمرات کودک در مدرسه و ارتقاى سطح هوشى او در بزرگسالى است. پس براى این که به فرزندتان کمک کنید تا استعداد درونى خود را آشکار کند براى ثبت نام او در گروه هاى موسیقى پیش قدم شوید. ۲ نوزادتان را از شیر مادر محروم نکنید شیر مادر اولین و در عین حال، اساسى ترین غذاى مغز است. تحقیقات دانشمندان بارها ثابت کرده است که تغذیه با شیر مادر فواید بى شمارى براى نوزادان در حال رشد دارد. شیر مادر مانع بروز عفونت هاى خطرناک در دوران کودکى مى شود و ضرورى ترین مواد غذایى بدن نوزاد را تامین مى کند. محققان دانمارکى دریافته اند که شیر مادر در پرورش نوزادانى سالم تر و البته باهوش تر کاملاً موثر است و براساس این مطالعات، نوزادانى که به مدت ۹ ماه از شیر مادر تغذیه کرده اند در مقایسه با آن هایى که تنها یک ماه یا کمتر از این مدت از شیر مادر تغذیه شده اند، به میزان قابل توجهى باهوش ترند. نکته آخر اینکه تغذیه با شیر مادر اولین سرمایه گذارى براى ارتقاى سطح سلامت کودک است. سرمایه گذارى بنیادینى که سودى درازمدت به همراه خواهد داشت. ۳ فراموش نکنید که عقل سالم در بدن سالم است بررسى هاى محققان دانشگاه ابلینویز نشان مى دهد که بین میزان تناسب اندام و عملکرد تحصیلى دانش آموزان، رابطه اى مثبت برقرار است. برطبق این مطالعات، شرکت در برنامه هاى ورزشى منظم، باعث تقویت حس اعتماد به نفس، تمایل به کار گروهى و رهبرى در کودکان مى شود. بنابر یافته هاى این پژوهش ۸۱ درصد زنانى که مدیریت شرکت هاى تجارى را برعهده داشتند، در ورزش هاى گروهى مدرسه شرکت مى کردند. بنابراین به جاى این که بعد از شام به سراغ تلویزیون بروید، به فکر پیاده روى یا حتى توپ بازى با کودک خود باشید. او را تشویق کنید تا فعالیت بدنى منظمى داشته باشد و در برنامه هاى ورزشى مدرسه شرکت کند. ۴ فرزندتان را از بازى هاى رایانه اى منع نکنید تعجب نکنید، درست است که بازى هاى رایانه اى همیشه مورد انتقاد قرار مى گیرند که خشن هستند و چیزى به کودک نمى آموزند و باعث انزواى آن ها مى شوند، اما این شما هستید که بازى ها را انتخاب مى کنید پس به سراغ بازى هایى بروید که تفکر راهبردى و مهارت هاى برنامه ریزى را رشد مى دهند و باعث تقویت کارگروهى و خلاقیت فرزندتان مى شوند. شرکت هاى تولید کننده اسباب بازى هاى آموزشى مشغول طراحى و تولید بازى هایى هستند که براى رشد ذهنى و حرکتى کودکان مفید باشد. در پژوهش اخیر دانشگاه روچستر معلوم شد کودکانى که اهل بازى هاى رایانه اى بودند، سریع تر از سایرین نشانه هاى تصویرى را تشخیص مى دادند. در انگلستان هم معلمان به استفاده از بازى هاى رایانه اى در کلاس هاى درسى خود روى آورده اند. ۵ هله هوله ممنوع شکر، چربى هاى ترانس و غذاهاى بى ارزش را از برنامه غذایى کودکتان حذف کنید و در مقابل، به دنبال جایگزین هاى سالم و مغذى دیگر باشید. تغذیه سالم به ویژه در ۲ سال اول زندگى، اثرات شگفت انگیزى بر رشد ذهنى و حرکتى کودکان دارد. به عنوان مثال، هر کودکى براى رشد مطلوب بافت مغزى خود نیاز به آهن دارد؛ چرا که در صورت کمبود آهن، سرعت انتقال تحریکات عصبى کندتر مى شود. تحقیقات بیانگر آن است که کودکان مبتلا به سوء تغذیه به دلیل اختلال در مقابله با بیمارى هاى عفونى و در پى آن غیبت از مدرسه، از همسالان خود عقب مى مانند. پس به آنچه فرزندانتان مى خورند توجه کنید و منتظر نمرات بهتر او باشید. ۶ کودکتان را کنجکاو بار بیاورید به اعتقاد کارشناسان، والدینى که کنجکاوى بیشترى نشان مى دهند و فرزندان خود را تشویق مى کنند تا چیزهاى تازه یاد بگیرند و به دنبال ایده هاى جدید و بکر بگردند، درس مهمى به آن ها مى آموزند: «دانش ارزشمند است» پس همیشه از کودک سوال بپرسید، مهارت هاى تازه یادش بدهید و او را به گردش هاى علمى ببرید تا حس کنجکاوى او تقویت شود و بدین ترتیب، خودتان را هم در علایق و تفریحات او سهیم کنید. ۷ برای کودکتان کتاب بخوانید به یاد داشته باشید که این روش بارها امتحانش را پس داده، اگر چه ممکن است گاهى در روند پرشتاب گرایش به شیوه هاى جدید، کم اهمیت تلقى شده باشد. با وجود این، کتاب خواندن مطمئن ترین و در عین حال ارزان ترین راه براى ارتقاى یادگیرى و رشد ذهنى و ادراکى کودکان در سنین مختلف است پس از همان سال هاى نخست زندگى براى کودکان کتاب بخوانید و وقتى بزرگتر شد او را عضو کتابخانه کنید و قفسه هاى خانه را همیشه پر از کتاب نگه دارید. ۸ کودکتان باید به موقع و کافی بخوابد محققان دریافته اند کودکانی که در ساعت معینی به رختخواب می روند باهوش تر و موفق ترند. درواقع یادگیری زبان، خواندن و حل مسائل ریاضی برای کودکانی که خواب منظم دارند نسبت به کوچولوهایی که بی نظمند و در ساعات متفاوتی می خوابند آسان تر است. مطالعات موسسه تحقیقاتی اس.آر.آی در کالیفرنیا روی هشت هزار کودک چهارساله ثابت کرده که اگر یک کودک زودتر از همسالان خود به رختخواب برود به همان نسبت در یادگیری موفق تر خواهد بود و معیار اصلی برای پیش بینی رشد مثبت در کوکان، همین داشتن خواب منظم است. نتایج این تحقیقات می گوید خواب کمتر از ۱۱ ساعت در طول شبانه روز یک کودک، عقب افتادگی تحصیلی نسبت به دیگر دوستانش را به ارمغان خواهد آورد. کودکانی که دیرتر از ساعت ۲۱ می خوابند خواب کمتری خواهند داشت، بنابراین والدین می توانند کودکان را با خواندن کتاب یا تعریف داستان به خوابیدن در ساعات مشخص ترغیب کنند. در ضمن باید زمان مناسبی برای به رختخواب رفتن کودکان تعیین کنند و رعایت آن را توسط کودک جدی بگیرند.
چگونه مادر خوبی برای فرزندمان باشیم؟
۱ آگاه باشیم که مادر خوب بودن نیاز به تلاش دارد هر روز درباره رفتارهایتان به‌عنوان یک والد، خوب فکر کنید. خودتان را به خاطر بیاورید که چگونه با فرزندتان رفتار کرده‌اید تا بر او اثر بگذارید و سعی کنید که از تجارب گذشته‌تان پند بگیرید و همان طور که مسئول هستید با یادگیری بهتر، رفتارتان را بهبود بخشید. ۲ عاشق فرزندتان باشید اما نه خیلی زیاد چند بار در روز احساس عاطفه و گرمی را به کودکتان نشان دهید. به‌طور نمونه بارها او را بغل کنید و در آغوش خود بفشارید؛ اگر چه در فرهنگ‌های مختلف روش‌های گوناگونی وجود دارد. – به یاد داشته باشید اگر فرزندتان کار اشتباهی انجام داد و قانونی را در خانواده نقض کرد، باید به او روش درست را تذکر دهید و به جای انتقاد از کودک از رفتار و کارش انتقاد کنید نه خود کودک را مورد انتقاد قرار دهید. ۳ هیچ گاه با فرزند خود وارد جنگ قدرت نشوید جنگ قدرت معمولاً زمانی رخ می دهد که کسی فکر می کند اختیار و اراده خود را از دست داده است و برای به دست آوردن دوباره آن تلاش می کند. والدین مسئولیت کنترل کردن کودک را برعهده دارند، اما در پاره ای مواقع کودک احساس می کند که این رفتار والدین به منزله از دست رفتن قدرت او است. به همین دلیل کودک عصبی و افسرده می شود. برای حل این مشکل اقدامات زیر ضروری است. ۴ کارهایی را که کودک به تنهایی می تواند انجام بدهد، به عهده خودش واگذار بکنید وقتی پدر و مادر فکر می کنند که باید تمام کارهای کودک را انجام بدهند، کودک هیچگاه احساس مسئولیت و استقلال را یاد نمی گیرد. کارهای شخصی کودک را به او واگذار کنید. وقتی کودک از شما تقاضای کمک می کند، از او بپرسید: من چه کاری می توانم برای تو انجام بدهم؟ در این صورت کودکان یاد می گیرند که جواب های منطقی بدهند. اما کودکانی که همیشه تقاضای کمک می کنند، هیچ گاه نمی توانند آن چه را که به آن نیاز دارند، تجزیه و تحلیل بکنند. والدین خوب به کودکانشان فرصت تقاضای کمک را می دهند، نه این که همواره و بدون دلیل به آنها کمک بکنند. ۵ یاد بگیرید که وقتی اشتباه می کنید، یا به وعده های خود عمل نمی کنید از کودک عذرخواهی کنید والدین حتی وقتی اشتباه می کنند، برای خود دلیل دارند. یکی از مهم ترین مشکلات موجود عقایدی هستند که معذرت خواهی کردن از کودک را نشانه ضعف والدین می دانند. به همین دلیل اولین گام مؤثر در این رابطه، مبارزه عملی با این عقاید قدیمی و باطل است. همچنین دسته ای دیگر از والدین فکر می کنند که تنها راه آموزش کودکان اعمال قدرت است. آنها نیز هیچ گاه تن به معذرت خواهی کردن از فرزندان خویش نمی دهند. در ضمن نباید از معذرت خواهی به عنوان ترفندی برای آرام کردن شرایط استفاده کرد، بلکه این عمل باید با صداقت و آگاهی کامل صورت بگیرد. ۶ از تنبیه‌کردن شدید و خشن اجتناب کنید براساس تحقیقات به عمل آمده در تمامی اشکال تنبیه‌هایی که والدین استفاده می‌کنند، تنبیه بدنی و جسمانی بیشترین عوارض جانبی را ایجاد میکند. بچه‌هایی که تنبیه بدنی بیشتری می‌شوند در برخورد با کودکان دیگر از خشونت بیشتری در حل مسائلشان استفاده می‌کنند و علت آن تقلید از والدینشان است.
چگونه با کودک خود بازی کنیم؟
۱ بازیهای پرتحرک زمانیکه کودک شما انرژی زیادی دارد، بازیهای پر تحرکی مثل “قایم باشک” یا “حباب بازی” یا “توپ بازی” یا “دنبال بازی” را برای تخلیه انرژی کودک انجام دهید. کودک نوپای شما با این بازیها راه رفتن را هم خوب تمرین میکند. ۲ بازی با آب آب بازی در وان پر از آب حمام و یا امکان بازی با آب و رنگ در حمام و یا محیط بزرگ دیگر یکی از بهترین بازیها برای پرورش استعداد کودک میباشد. ۳ بازی با رنگ نقاشی با رنگ و قلم مو و یا ایجاد اثر انگشت به وسیله رنگ کودک را بسیار مفرح می کند، علاوه برآن می توانید کاغذ بزرگی را روی دیوار بچسبانید و از کودک بخواهید آنجا نقاشی کند. ۴ بازیهای فکری بازیهای فکری مناسب سن کودک مثل بازی با لگو یا پازل و یا بازی با مگنت ویا بازی با مکعبهایی که روی هم قرار میگیرد برا ی کودک بسیار مناسب است. البته توجه داشته باشید کودک را تا زمانیکه خود او اشتیاق به این نوع بازیها دارد به آنها تشویق کنید. ۵ کاردستی با وسایل ساده مثل کاغذ و چسب با کودک خود کاردستی درست کنید. اجازه دهید کاغذها را با دست پاره کند و چسب زدن را بیاموزد. ۶ بازی در طبیعت در فواصل زمانی کوتاه مدت کودک خود را به طبیعت ببرید و بگذارید آزادانه بازی کند. در این زمان به کودک اجازه دهید فارغ از محدودیتهای درون خانه غذای خوذ را بخورد، این امکان را برایش فراهم کنید که برای حیوانات غذا بریزد. او را در میان فضای سبز روی زمین بغلطانید و با او درباره هرچه که میبیند صحبت کنید و اجازه دهید سوالهای متفاوتی برایش پیش بیاید.
چگونه غذا خوردن را برای کودک دلپذیر کنیم؟
۱ برای رشد و تکامل مناسب کودک افزون بر این که مواد غذایی وی باید از نظر کمیت و کیفیت مطلوب باشد ضروری است تا شرایط محیطی که کودک در آن تغذیه می شود نیز به لحاظ روانی مساعد و مناسب باشد تا کودک از خوردن غذا لذت ببرد و به آن تمایل نشان دهد. ۲ کودک باید غذا را سر میز یا سفره در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذا خوردن و نحوه ی استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد. ۳ بهتر است کودک را به جای اجبار تشویق به غذا خوردن کنیم؛ و بدانیم علاقه به غذا خوردن زمانی به وجود می آید که غذا به صورت جالبی ارائه شود و کودک ببیند که دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. با تهیه غذاهای متنوع و رنگی برای کودکان و چیدن آنها در ظروف رنگی و جذاب برای کودکان باعث بهبود رفتار تغذیه ای و بدغذایی مؤثر باشد. ۴ غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. برای مثال کودکان گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرند و به لقمه های کوچک غذا بیشتر از لقمه های بزرگ تمایل نشان می دهند. ۵ در آغاز کودکان زیر دو سال برای خوردن غذا از دستانش استفاده می کند ولی به تدریج می تواند در استفاده از قاشق و چنگال مهارت پیدا کند. بهتر است ظرف کودک کوچک و کمی گود باشد و قاشق و چنگال و لیوان هم سبک و نشکن باشند تا کودک به راحتی بتواند آنها را برداشته و نگه دارد. همچنین نباید از قاشقی که او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده کرد. ۶ با وجود ریخت و پاشی که کودک می کند باید صبور بود و او را تشویق کرد تا خودش غذا بخورد و در این کار مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند؛ و فقط هنگامی که خسته شد، در اواسط یا اواخر غذا به او کمک نمود. ۷ ساعات برنامه ی غذایی را خیلی تغییر ندهید و توجه کنید هنگام غذا دادن به کودک، خیلی گرسنه یا خسته نباشد. اما اگر کودکی میل به غذا ندارد نباید به وی در خوردن اصرار کرد بلکه بدون نشان دادن ناراحتی باید غذا را از جلوی او برداشت اما وی را تا وعده بعدی گرسنه نگه داشت. وقتی کودک متوجه شود که اگر در زمان وعده های غذایی غذا نخورد باید تا وعده ی بعدی گرسنه بماند یاد می گیرد باید سر سفره نشسته و در زمان مناسب غذا بخورد. ۸ اگر با مشاهده نخوردن غذا توسط کودک در وعده های اصلی زمان خوردن غذا به میل کودک تعیین شود، به اشتباه یاد می گیرد که هر زمان و هر غذایی را که اراده کرد باید در اختیارش قرار گیرد. در این صورت به علت جایگزین شدن الگوهای رفتاری نامناسب سلامتی کودک از بین می رود. ۹ چون کودک در زمان بیداری فعالیت زیادی دارد بنابراین در نظر گرفتن سه میان وعده مانند بزرگسالان برای رشد و تجدید نیرو و انرژی لازم برای کودک کافی نیست و باید تا چهار میان وعده برای کودک در نظر گرفت. سعی کنید میان وعده ها را یک ساعت و نیم تا دو ساعت قبل از وعده ی اصلی به کودک بدهید و از میان وعده های خیلی شیرین، حجیم و پرچرب برای تغذیه کودک استفاده نکنید تا اشتهای کودک برای وعده های اصلی باقی بماند. ۱۰ اگر کودک شما از خوردن برخی مواد غذایی اجتناب می کند و آنها را دوست ندارد یک بار دیگر آنها را با غذایی که دوست دارد امتحان کنید. و بدانید زود به زود عوض کردن غذاها کار درستی نیست. ۱۱ هنگام غذا دادن، کودک را دعوا نکنید و از سوی دیگر برای خوردن غذا جایزه تعیین نکنید. ۱۲ اجازه دهید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد. ۱۳ همانطور که اشاره شد در سنین زیر دو سال با توجه به مراحل تکامل کودک انتظار اینکه وی هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد توقع درستی نیست البته برخی کارهای کودک مانند پرت کردن غذا یا بازی کردن هنگام غذا خوردن را می توان با آرامش و ملایمت و به تدریج محدود کرد و باید دانست بسیاری از رفتارهای غذایی ناهنجار، آرام آرام با بزرگ شدن کودک از بین می روند. . نکات و هشدارها باید برای تربیت تمام جنبه های رفتاری کودک صبور بود و علاقه نشان داد؛ و به خاطر داشت کودکان در دنیای شیرینی زندگی می کنند که نباید آن را به زور از آنها گرفت بلکه باید آرام آرام همراهیشان کرد تا برای زندگی بهتر رشدی همه جانبه داشته باشند و از یادگیری هایشان، حتی در مورد غذا خوردن، لذت ببرند.
